Brandy

- NIE! - przerwała mu za nim zdążył to powiedzieć. - Wczoraj gadałam naprawdę dziwne rzeczy. Mijały się z prawdą. Na zapleczu nic się nie wydarzyło. Poza tym nie jestem/byłam już dziewicą, więc to nie ma znaczenia. - pomyślała, że nie musi się mu tłumaczyć, więc pominęła ostatnią część swojego sprawozdania, czyli to co zdarzyło się później w mieszkaniu. Usiadła na czerwonym fotelu i napiła się wody.

Spojrzał na nią podejrzliwie. I tak jej nie wierzył. Już taki z niego niedowiarek. Strzepnął popiół za parapet spoglądając w głąb mieszkania. Milczał. Chyba nie miał nic więcej do powiedzenia. Nie był dziś zbyt wesoły i skory do głupich żartów.

Podeszła do niego i położyła swoją dłoń na jego ramieniu. Wiedziała, że coś jest nie tak. Po prostu to czuła.
- O co chodzi? - zapytała troskliwie i spojrzała mu w oczy.

Spojrzał z lekkim uśmiechem na B.
- O nic wielkiego Brandy. Po prostu wczorajszy wieczór coś mi uświadomił. Coś ważnego i niezaprzeczalnego - objął ją w talii i posadził na swoich kolanach. Czyż tak nie robią przyjaciele?

- Co takiego? - zapytała nieco ściszonym głosem, jakby bała się, że zaraz ją wyrzuci przez okno. Nie chciała jeszcze umierać, przynajmniej nie w ten sposób. Już miała wizję jak jej martwe ciało leży na ruchliwej ulicy i potrącają je te cholerne żółte taksówki.

- Że nie możemy mieć wszystkiego - skwitował. Na dzień dzisiejszy wolał opierać się na kłamstwie lub na zatajeniu całej prawdy. - Gdzie mieszka Anik? - zapytał zmieniając temat. Mimo iż A. znał dość długo nadal nie wiedział o niej wszystkiego. A on jak wikipedia musi sie uzupełniać.

- Wszystkiego? O czym ty mówisz. - była wkurzona, że często zmieniał tematu w środku rozmowy. czy on nigdy nie mógł dokończyć tego co zaczął?
- W tym budynku. - powiedziała wskazując na apartamentowiec znajdujący się po drugiej strony ulicy.

Lubił patrzeć gdy się denerwowała. Miała wtedy takie fajne dołeczki w policzkach. pokazał jej tylko język i wyjrzał przez okno by obejrzeć apartamentowiec.
- Muszę ją kiedyś odwiedzić. Z wodą. - uszczypnął B. w bok.

Wtedy coś się jej przypomniało. Jakby widziała przez mgłę. M i A tańczący na stole, a po dłuższej chwili dziwnie rozchichotani wychodzący z klubu. Trzymali się za ręce. Coś jej mówiło, że jednak nie udali się do gay clubu.
- Wczorajszą noc spędziłeś z Anik? - wyjąkała z przypływu nagłego olśnienia. Właściwie nie miała być o co zazdrosna. Była zła, że nie powiedział jej prawdy.

Nawet go to nie zaskoczyło. Pokiwał tylko spokojnie głową z głupim uśmieszkiem na twarzy.
- Taak. Było miło. - powiedział, ale nie miał zamiaru dłużej dyskutować na ten temat. Po co rozdrapywać stare rany

Westchnęła i przymknęła oczy. Tak jak zwykle, kiedy musiała się nad czymś zastanowić. Właśnie uświadomiła sobie, że czuje do niego coś więcej niż przyjaźń. Zawsze była szczera i mówiła wprost co czuje. Dlaczego teraz nie mogła tego z siebie wydusić? Miała żal do siebie, do niego i do strasznego bólu głowy. Nie mogła się skupić. Podeszła do szafki po paczkę vogue. Zapaliła jednego i zaciągnęła się dymem.

- Coś nie tak? - zapytał. Wiedzial, że paliła tylko wtedy kiedy się denerwowała czymś. Wyrzucił niedopałek przez okno i wyjął telefon po czym naskrobał jakiegoś smsa anik

- Nie po prostu, źle się czuje. - machnęła ręka. Kłamstwo przychodziło jej bez niczego. Prawdziwą przyczyną jej zachowania było to, że nie ogarniała. Nie wiedziała co się z nią ostatnio dzieje. Miała ochotę znów wpaść w wir alkoholowy i zapomnieć o tym co ją boli.

Wrzucił telefon do kieszeni i podszedł do Brandy.
- Potrzebujesz [to nic, ze najpierw napisalam podszebujesz -.-]aspiryny? - zapytał troskliwie obejmując jej talię. Martwił się o nią jak o nikogo innego na świecie. Kiedy ostatnio wpadła w wir alkoholowy musiał wyciągać ją z jakieś meliny, a później trafiła na odwyk o czym nikomu nie powiedział

[xd!]

- Lekarstwa mi nie pomogą. - powiedziała nieprzytomnie patrząc w widok za oknem. Pewnie wyglądała teraz jak kobieta z syndromem poaborcyjnym albo jak jakaś psycholkaa. W każdym razie nie była sobą. Zamknęła się w sobie i spięła. Całe życie przeleciało jej przed oczami i pomyślała, że dużo rzeczy nie dostrzegła i nie zauważyła. Była ślepa i zawsze liczyła się dla niej tylko dobra zabawa. Dobra za dużo rozpisuje się na temat przeżyć wewnętrznych postaci xd.

- Więc co Ci pomoże? Wiesz, że zrobie dla Ciebie wszystko - pocałował ją czule w czoło. Gdyby tak na to spojrzeć z perspektywy kogoś obcego można by stwierdzić iż są kochającą się parą. Nie jedna babcia w parku często gratulowała im "zażyłości"

- Wiem, że zrobiłbyś dla mnie wszystko, ale to chyba wykracza za twój zakres obowiązków. Mimo wszystko doceniam to co dla mnie robisz. - uśmiechnęła się dość smutno. Jakimś cudem poukładała sobie wszystko w głowie. Sytuacja stała się jasna, nie ma szans, żeby coś między nimi kiedykolwiek się zdarzyło.

- Skoro tak... - wzruszył ramionami i odsunął się od niej - Przepraszam, ale jestem z kimś umówiony. - uśmiechnął się dziarsko i wyszedł zamtrzaskując za soba drzwi

- Jasne. - rzuciła kiedy był już za drzwiami. Chwilę później stała już przy barze swoich rodziców i miała zamiar opróżnić połowę jego zawartości. Staczała się i dobrze o tym wiedziała.

Obudził ją sygnał komórki. Leżała na podłodze w salonie z butelką żurawinowej Finlandii. Dziś, również nie czuła się najlepiej. Jeśli dalej tak pójdzie będzie musiała znów udać się na odwyk. Nowy Jork nie był dobrym miastem jeśli chodzi o życie bez nałogu.