Grand Central Terminal

dworzec kolejowy

Harlow siedziała oczekując na przyjazd ukochanego! Na jednej z czerwonych sof, gładząc sie po kolanie. Nawet zastanawiała się, czy wypada jej tak robic, ale przecież nikt jej nie widział.

owy książę z bajki przybiegł tak szybko, jak szybko mógł. cmoknął harloł w policzek i usiadł obok niej. - witaj. - mrugnął do niej, z zacieszem.

tak to jest jej książe? a myślałam, że za nie długo jej napisze esemesa czy coś owy że już jej nie kocha, i ona będzie rozpaczała na tym dworcu ;c to nic tak też jest fajnie. - dobry wieczór, neil. - uśmiechnęła się wybornie, i pogładziła go po policzku. - jak ci minęła podróż, kochanie?

- dobrze, mam nadzieję, że długo nie czekałaś. - uśmiechnął się kącikowo, delikatnie muskając jej wargi, to coś w ramach przeprosin, za to, że w ogóle musiała czekać.

- a co tam, w ... gdzie ty w ogóle byłeś? - zmarszczyła czoło, wstając natychmiast z ławki, i patrząc na niewielki bagaż podręczny neila. wcale sie nie przyznała że od razu pomyślała o zakochanej w nim po uszy, byłej dziewczynie. mr

- u babci. - mrugnął do niej, bo ten, naprawdę był u tej starszej pani, jako jedyny z rodziny, troszczył się o nią,och to takie ckliwie, hrhr. chwycił ją w pasie i posadził na swoich kolanach, delikatnie zaczął całować ją po szyj, wymamrotał, też coś, że okropnie się stęsknił.

- oh, no tak! ucałowałeś babcię ode mnie? - wymruczała do jego czoła, zakładając kosmyk włosów za ucho. - ja też tęskniłam, bardzo. - uściskała go mocno, żeby przypadkiem nie zapomniał jak bardzo go kocha, oh. jakie to urocze. nawet starsze panie wracające nie wiadomo skąd posyłały im, urocze spojrzenia. łał.

- oczywiście. - cmoknął ją w usta. właściwie zachowywali się, jak stare małżeństwo,co powiewało wazeliną, pewnie dlatego starsze panie posyłały im urocze spojrzenia, um.

poprawiła spadający z wychudzonego palca, ogromny pierscionek, ten z zielonym rubinem, co na avku ma, bo spadał. - kochanie? - wymruczała cicho. jakie stare małżeństwo, tak to se możesz mówic o sobie i Józefie czy jak mu tam.

pf! - tak? - odgarnął włosy z jej ramienia, uśmiechając się kącikowo. przyglądał jej się,podpierając brodę na jej ramieniu, czy jakoś tak, no.

a jednak dobrze zapamiętałam, imię? xd
zatrzepotała rzęsami. - zgubiłam klucze do twojego mieszkania, nie krzycz. - przygryzła dolną wargę, nie patrząc na niego.

przemilczam, nie rozmawiam ze tobą, na takie tematy publicznie, chodź i tak staną się publiczne. ;x
oparł czoło na jej ramieniu, kręcąc głową. - tyle razy ci mówiłem, żebyś uważała, co z nimi robisz. trzeba będzie wymienić zamki, jeśli już ktoś go nie opustoszył. - przewrócił oczyma, nie podnosząc głowy z jej ramienia.

a jednak, jestem cudowna, powinni mnie mianowac tą różową królową zamiast dody, bo jak wiadomo królowa jest tylko jedna, hehihahahi. -.-
- wiedziałam, że będziesz zły. - mruknęła, zeskakując z jego kolan. - ale, nie zgubiłam ich celowo, nawet nie wiem kiedy to się stało. - wzruszyła bezradnie ramionami. ona nigdy nie musiała się martwic o cos takiego jak pamietanie o kluczach.

podparł czoło, tym razem na łokciu, który zaś umieścił na kolanie, wiesz jak,cnie? po czym podparł się podbródkowo i spojrzał na nią. - nic dziwnego, że nie wiesz,kiedy się, to stało - wzruszył ramionami. nie miał zamiaru kończyć zdania, bo wiedział, że wywiąże się z tego kłótnia.

wiem, wiem.
ale harlow, była spokojnym dzieciem, nie lubiała się kłócic, zwłaszcza z nim. więc ukucnęła przy nim. - przepraszam kochanie. - zacisneła wargi, gładząc dłonią, jego policzki.

- okej, nie gniewam się. - cmoknął ją w usta. dobra, no! nie umiał się na nią gniewać. - chodźmy do mieszkania, może jeszcze nie jest pozbawione wszystkich sprzętów. - mrugnął do niej, po czym wstał, pomógł jej wstać i wziął swą torbę i poszli i zacznę, cnie.